رفتار ناخوشایند در کودکان دو تا چهار و نیم سال

  رفتار ناخوشایند در کودکان

بسیاری از رفتار ناخوشایند در کودکان مرحله صفر از روی دانایی نیست . بخش اعظم آن بخصوص در حدود چهار سالگی ، جنبه های انگیزشی دارد .

 

مادر کودک چهار ساله ای که خود را کدبانوی بسیار تمییز و نظیفی می دانست می گفت که از تماشای صحنه ای که پسر او و همبازی اش به دیوار اتاق بازی اش ادرار می کردند ، بشدت برآشفته شده است . مادر بزرگی هم در ارتباط با تغییر رفتار نوه چهارساله اش می گفت نوه اش وقتی تنهاست پسر بسیار خوبی است اما به محض اینکه به دوستانش می رسد به کلی حالی به حالی می شود . زمین وزمان را بر سر همه خراب می کند ازگفتن حرفهای زشت ورکیک خجالت نمی کشد . پدری هم تعریف می کرد شبی که دوستی را برای صرف شام به خانه دعوت کرده بود ، پسر چهار ساله اش لخت از حمام بیرون می رود و میگوید : بابا همین حالا روی تو جیش میکنم .

اگر شما به این موارد و حتی موارد بسیار شدیدتر برخورد نکرده اید ، باید بگوییم که شانس آورده اید . اما با این تفاصیل بدانید که این قبیل رفتارها برای کودک و رفتار های ناخوشایند در کودکان مرحله صفر طبیعی است .

اما این را بدانید که رفتار های ناخوشایند در کودکان و دور از انتظار کودکان ، تحت تاثیر عوامل متعددی تشدید می شودکه لزوما ناشی از مسایل مربوط به رشد نیست .

 

برای استفاده از خدمات مشاوره کودکان و نوجوان  مشاوران هیروو ، بدون پیش شماره از تلفن ثابت با  ۹۰۹۲۳۰۵۹۸۳ تماس حاصل فرمایید.

یا به سایت www.heiroo.com مراجعه کنید

جنبه های متفاوت که باعث رفتار ناخوشایند در کودکان می شود

دربسیاری از موارد ندانسته و ناخواسته ؛ کودک را به انجام شیطنت های نا خوشایند تشویق می کنیم . گاه هم تغییر شرایط کودک مثلا جدا شدن پدر ومادر مساله ساز می شود . بعضی از کودکان هم بیش از حد متعارف پرتحرک هستند . می توانید در صورت لزوم واگر خواستید با پزشک اطفال صحبت کنید . ظاهرا به نظر می رسد بسیاری از رفتار های شیطنت آمیز بچه ها با تغذیه آنها رابطه دارد ازجمله ، ظاهرا بعضی از بچه ها در اثر مصرف قند وشکر زیاد بی قرار می شوند . بنابراین در برخورد با شیطنت های بیش از حد متعارف کودک ، سوای در نظر گرفتن مسایل مربوط به رشد و تکامل باید به جنبه های متعارفی توجه کرد .

برای مشاهده مطالب بیشتر روی لینک زیر کلیک نمایید.

منبع : مشاوران هیروو

  سوال پرسیدن از کودکان مساله ای بسیار حساس و مهم

سوال پرسیدن از کودکان ، مساله بسیار مهمی است . حتی ما بزرگترها هم با توجه به طرز و شکل سوال واکنش نشان می دهیم . جمله پرسشی « چکار داری می کنی » را به انواع مختلفی می توانیم به زبان آوریم که مسلما برحسب مورد ، واکنش های متفاوتی را به دنبال خواهد داشت .

موضوعی است که در مورد بچه ها هم صدق می کند . در مورد سوال پرسیدن از کودکان برای به حداکثر رساندن واکنش مثبت ، توجه شما را به چند نکته جلب می کنیم .

• صدایتان را در حد طبیعی و حتی پایین تر از آن نگه دارید .
• محترمانه صحبت کنید و از هرنوع دستور و امر و نهی و تهدید خودداری کنید .
• در هر زمان ، بیش از یک سوال مطرح نکنید . اغلب مشاهده می شود که بزرگتر ها بی توجه به این نکته چند سوال را پشت سر هم و بطور هم زمان مطرح می کنند که می تواند کودک را گیج کند .
  

 

برای استفاده از خدمات مشاوره کودکان و نوجوان  مشاوران هیروو ، بدون پیش شماره از تلفن ثابت با  ۹۰۹۲۳۰۵۹۸۳ تماس حاصل فرمایید.

یا به سایت www.heiroo.com مراجعه کنید

استفاده از سوال حتی وقتی قاعده ی مشخصی از قبل وضع نشده است ؛

لزوما برای همه ی مسایل ، قاعده ی از قبل مشخصی وجود ندارد . دراین شرایط چگونه می توانید برای مقوله ی  سوال پرسیدن از کودکان  همکاری فرزند خود را جلب کنید .

با طرح سوال به کودک تفهیم کنید که همکاری به سود اوست .

فرض کنیم که کودک ۵ ساله خود را به زمین بازی برده اید و حالا موقع مراجعت است . طرح سوال پرسیدن از کودکان را بکار ببرید ؛ کودک شما می گوید : « نمی خواهم بیایم » و شما توضیح می دهید که دیر شده و از آن گذشته خیلی وقت است که با او در زمین بازی هستید . فرزند شما در مقام اعتراض می گوید : « خیلی وقت است که به زمین بازی نیامده ایم . در خانه حوصله ام سر می رود . » با شنیدن این حرف عصبانی می شوید . دست او را می گیرید و محکم می گویید : « وقت رفتن به خانه است . » کودک با واکنش شما گریه اش به هوا میرود و شما پیش خود می گویید : « حوصله داشتی به زمین بازی آمدی؟ »

اما با طرح سوال پرسیدن از کودکان می توانید از این سرانجام نجات یابید . باید طوری با او صحبت کنید که بفهمد اگر با شما راه نیاید به ضرر خودش کار کرده است :

• پدر : ( در حالی که خم شده و با لحن محکم ، اما آرام صحبت می کند ) « به نظر تو اگر موقع برگشتن به خانه گریه کنی و سر وصدایت را بالا ببری ، دفعه بعد که بخواهی به زمین بروی ، من قبول می کنم ؟ »
• کودک : « نه . »
• پدر : « پس حالا چه باید بکنی ؟ »
• کودک : « با شما بیایم . »
• پدر : « بله کاملا حق با توست . من هم قول می دهم که باز هم تورا به زمین بازی بیاورم . ».

برای مشاهده مطالب بیشتر روی لینک زیر کلیک نمایید.

منبع : مشاوران هیروو

خودمحوری در کودکان دو تا پنج و نیم سال

خود محوری در کودکان نخستین نکته مهم در ارتباط با هریک از مراحل رشد فکری  است چراکه چون از مرحله صحبت می کنیم ، موقتی است و دوام ابدی ندارد . کودک برای همیشه خود محور و اصطلاحا شیطون باقی نمی ماند .

راه انتخاب را باز بگذارید

کودکان مرحله صفر ، نظیر کودکان دوساله به شدت خودمحور هستند خود محوری در کودکان باعث شده به هر ترتیب که شده به خواسته خود برسند . بنابراین راه دیگری برای هم گامی با جریان رشد کودک و خود محوری در کودکان اجتناب از تحمیل نظر و برخورد اراده هاست و راهی برای رسیدن به این مقصود ، ایجاد امکان انتخاب است . مثلا :

• « زمان حمام کردن است ، قبل از شام حمام می کنی یا بعد از شام ؟ »
• « مثل بچه های خوب بازی می کنید یا هرکدام به اتاقتان می روید ؟ »

با ایجاد امکان انتخاب به کودک فرصت تصمیم گیری می دهید و خود محوری در کودکان را کنترل می کنید  و با این سیاست به استقلال طلبی کودک  و خود محوری در کودکان در مرحله صفر احترام می گذارید .

برای جلوگیری از خود محوری در کودکان انگیزه های مثبت ایجاد کنید

همانطور که می دانیم ، در مرحله صفر رشد اخلاقی ، خودبینی و  خود محوری در کودکان وخود توجهی از هر زمان دیگری قوی تر است . به همین دلیل و به احتمال زیاد کودک نظم وترتیبی را که برایش سودی در برداشته باشد به طیب خاطر می پذیرد ، (مطلبی است که برای همه انسانها ودر هر مرحله ای از رشد صدق می کند ، اما کاربرد آن در کودکان مرحله صفر بیشتر است ) . می توانید هم سطح آنها انگیزه های مثبتی برای اطاعت ارایه دهید . مثلا :

« وقتی شام خوردی می توانی دسر هم بخوری . »

« اگر ظرف پانزده دقیقه ، لباس خوابت را بپوشی و دندانهایت را مسواک بزنی ، برایت یک داستان جالب می خوانم . »

« وقتی اسباب بازی هایت را جمع کردی ، می توانی بیرون بروی . »

البته از انگیزه های مثبت برای جلب کودکان بزرگتر هم می توان استفاده کرد . مثلا می توانید با پسر ۹ ساله تان هم با جمله ی « اگر ساعت هشت ونیم به رختخوابت بروی برایت داستان می خوانم » برخورد کنید . همانطور که مطالب آتی عرض می کنیم ، بارشد کودک تنها تفاوتی که به وجود می آید این است که می توانید از روش های خوشایندتر دیگری هم استفاده کنید .

برای مشاوره تلفنی و مستقیم با روانشناس متخصص نوجوانان در مورد روش های صحبت کردن با نوجوانان و دیگر مساعل  ، بدون پیش شماره از تلفن ثابت با  ۹۰۹۲۳۰۵۹۸۳ تماس حاصل فرمایید

یا به سایت www.heiroo.com مراجعه کنید

توصیه ی ما ؛

توصیه ی ما مشاوران هیروو این است که تا حد امکان ، برای کنترل خود محوری در کودکان برای رفتار های خوب از پاداش های طبیعی استفاده کنید . مثلا بگذارید تا کودک صبحانه یا ناهارش را آنطور که دوست دارد انتخاب کند . اگر قرار است او را به گردش ببرید ، چه بهتر که در صورت امکان ، محل گردش را او انتخاب کند . این قبیل پاداش ها به مراتب بهتر پاداش هایی چون خرید اسباب بازی و دادن پول و نان شیرینی است . پاداش های طبیعی کمتر حالت رشوه پیدا می کند . به کودک پیام دهید که : « اگر حرف ما را گوش کنی ، شادی زندگی ات بیشتر می شود . » با صبوری و به کار بردن توصیه ها خود محوری در کودکان را کنترل کنید .

برای مشاهده مطالب بیشتر روی لینک زیر کلیک نمایید.

منبع : مشاوران هیروو

استعداد های کودکان را با وقت گذاشتن برای آنها کشف کنید

 استعداد های کودکان را با وقت گذاشتن برای آنها کشف کنید ؛ در برخورد با استدلال طلبی کودک ، توجه بیش ازحد به کنترل رفتار آنها درست نیست . یکی از بهترین راه های حرکت همگام با رشد کودک در مرحله صفر ، صرف وقت کردن با او ولذت بردن از مصاحبت با اوست .

کار هایی بکنید که هم برای شما و هم برای او لذت بخش باشد . صادقانه همبازی کودک شوید ، استعداد های کودکان را کشف کنید ، با او روی زمین بخوابید و آنطور که او می خواهد بازی کنید و با این رفتار اوقات خوشی برای خود و فرزندتان فراهم می آورید و در ضمن خستگی روزانه هم از بین می رود .

تشویق و تحریک استعداد های کودکان در مرحله صفر

ضمن رعایت محدودیت های گذشته ، کودک را با محدودیت های جدید آشنا کنید . نخستین و مهمترین راه رویارویی با استعداد های کودکان در مرحله صفر ( کودک تا پنج ونیم سال )، تأکید بر محدودیت های گذشته و آموزش محدودیتهای جدید ومورد نیاز است .

برای تعیین محدودیت برای کودکان مرحله صفر به عمق افکار آنها نفوذ کنید . آنجا چه می گذرد ؟ در ذهن کودک اوضاع و احوال دنیا مورد آزمایش و سوال قرار می گیرد . اینگونه استعداد های کودکان را کشف کنید .

در اعماق وجود کودک سوالی مطرح است : آیا می توانم در این جهان ، آنچه را می خواهم بدست آورم ؟ در مرحله صفر کودک خیال می کند دنیا به همان شکل که خواسته اوست باید باشد . فراتر رفتن از مرحله صفر مستلزم رد این نظریه است . کودک باید بفهمد که دنیا مکانی نیست که او بتواند به همه خواسته هایش برسد ؛ باید بفهمد که دنیا نظم وترتیبی دارد که ناگزیر از رعایت آن است و اگر رعایت نکند باید تاوانش را بپردازد . این ها طی کردن مراحل کشف استعداد های کودکان است .

شخصا مشاوره ی هیروو ، والدینی را دیده ایم که کودک به اصطلاح شیطون مرحله ی صفر را تحت هیچ محدودیتی قرار نداده و در نتیجه کودکی مستبد و پرخاشگر روی دستشان مانده است .

مادری نگران بود که آیا فرزند چهارساله اش ، جانیار طبیعی است . این مادر رفتار های فرزندش را چنین توصیف می کرد :

• بد اخلاقی هنگام خواب و یا رفتن به کودکستان
•  تقاضای کنار مادر بودن ، در همه اوقات ، حتی در وقت حمام کردن .
•  امتناع از خوردن غذا در اوقات صرف صبحانه ، ناهار و شام و به جای آن اشتیاق به خوردن و آشامیدن بی موقع .
•  توجه به پدر و بی توجهی به مادر
•  رفتار فرشته گونه در حضور روان شناس

برای مشاوره تلفنی و مستقیم با روانشناس متخصص نوجوانان در مورد روش های صحبت کردن با نوجوانان و دیگر مساعل  ، بدون پیش شماره از تلفن ثابت با  ۹۰۹۲۳۰۵۹۸۳ تماس حاصل فرمایید

یا به سایت www.heiroo.com مراجعه کنید

هماهنگ بودن والدین در تربیت و یافتن استعداد های کودکان

به تصدیق مادر ، نه او و نه شوهرش ، هیچ کدام با جانیار سختگیر نبوده اند . هر گاه پدر کودک را به اصطلاح دعوا می کرد مادر در مقام محبت به کودک حرفی می زد و هر وقت مادر از سر خشم تشر می زد پدر درمقام استمالت وارد می شد . هرگاه جانیار از رفتن به رختخواب خود و تنها خوابیدن امتناع می ورزید ، پدر و مادر به او اجازه می دادند که با آنها بخوابد .

مادر جانیار می گفت : که شیطنت فرزندش اخیرا بیشتر شده است . ریختن محتویات نمک و فلفل دان روی زمین رستوران ، بد وبیراه گفتن به پشخدمت ها ، محبوس کردن خود در حمام و لگد زدن به چانه ی عمو جان و کارهایی ازین قبیل از جمله رفتارهایی بود که مادر جانیار به آنها اشاره کرد . آیا جانیار چهار ساله ی طبیعی بود ؟ بله ؛ مطمعنا طبیعی و سالم بود ، او با آزمودن دایم محدودیت های زندگی می خواست بر محیط اجتماعی خود مسلط شود .

تنها اشکال کار جانیار این بود که پدر ومادرش با پذیرفتن انواع سلطه جویی ها ، اورا با محدودیت های جدی زندگی آشنا نکرده بودند ؛ و حال آنکه برای جانیار لازم بود که از ساختار توقعات و انتظارات سایرین آگاه شود. اما پدر ومادر جانیار چه باید می کردند ؟ چطور باید استعداد های کودکان خود را کشف کنند ؟

چهار توصیه ای که مشاوره ی هیروو برای آنها دارد می تواند به هر پدر ومادری که با رفتار کودک خود مساله دارد کمک کند :

1. پدر ومادر به طور خصوصی با هم صحبت کنید وفهرستی از رفتارهای نا خوشایند جانیار تهیه نمایید . توجه داشته باشد که یکی از مشکلات عمده ی والدین با هم مشورت نکردن است . مشورت کنید و استعداد های کودکان را کشف کنید ،در نتیجه به توافق مشخص دراین زمینه ؛ که از فرزندان خود چه انتظاراتی دارند نمی رسند .
2.  برای هر رفتار ناپسند ضابطه و مجازاتی در نظر بگیرید . ضابطه و مجازات باید منطقی باشد ؛ موضوع را به روشنی با جانیار در میان بگذارید و به او بگویید که اگر خواسته شما را رعایت نکند،چه مجازاتی در انتظار اوست . برای هر دلیل و ضابطه ای که در نظر می گیرید ، دلیل بیاورید . نمونه هایی از این توصیه را در جدولی توضیح  داده ایم . سعی کرده ایم که از نمونه های رفتاری جانیار استفاده کنیم . در برخورد با سایر رفتارهای نامطلوب هم به همین طریق می توانید عمل کنید .
3. با جانیار بنشینید وفهرست را مرور کنید . با این کار جانیار بی آنکه از رفتار شما متعجب شود درجریان امر قرار  می گیرد ؛ پیام شمارا دریافت کرده و می فهمد که توقع رفتاری دیگری را از او دارید و اگر جواب  مساعد ندهد ، باید تاوانش را بپردازد . از او بخواهید ، در هر مورد ، قاعده ی مورد نظر و دلیل آن را تکرار کند . با این سیاست فرزند شما دقیقا از توقعاتی که از او دارید مطلع می شود .
4. قواعد مورد نظر را به اجرا بگذارید . جانیار مثل سایر هم سالانش ، سعی خواهد کرد به هر ترتیب که شده از اجرای مقررات مورد نظر شما طفره برود  . احتمالا با تکرار هر خطا از شما فرصت دیگری بخواهد .

قاطعیت در اعمال مجازات تعیین شده

این جاست که قاطعیت به خرج دادن اهمیت فراوان می یابد . توجه داشته باشید که با اعمال مجازات در اصل به کودک کمک می کنید تا به حرفهایتان گوش کند . ممکن است ابتدا کمی ناراحت شوید ، اما این ناراحتی موقتی است اما بزودی برطرف می شود .

مثلا ، به محض آنکه جانیار اسباب بازی هایش را به عمد می شکند ، منتظر شکستن اسباب بازی بعدی نشوید ، مجازات تعیین شده را فورا اجرا نمایید و یا مقررات مربوط به زمان خواب را در نظر بگیرید . وقتی کودک را در رختخوابش می گذارید از او بخواهید مقررات مربوط به خوابیدن و دلایل آن را به شما بگوید .

می توانید او را در یادآوری مقررات کمک کنید بعد او را ببوسید بعد از اتاق بیرون بروید . اگر فریاد کشید و سروصدا به راه انداخت ، طبق قراری که گذاشته اید با او رفتار کنید ( برای جلوگیری از هراس احتمالی می توانید در اتاق او چراغ خوابی هم روشن کنید ) و بی توجه به گریه وزاری از رفتن به اتاق او خودداری کنید . اگر مقررات را طبق برنامه اجرا کنید و بر مواضع خود بایستید ، خواسته های شما را رعایت خواهد کرد . حتی در این مسیر می توانید استعداد های کودکان را کشف کنید .

برای مشاهده مطالب بیشتر روی لینک زیر کلیک نمایید.

منبع : مشاوران هیروو

راه های درست برای صحبت کردن با نوجوانان

  برای تماس و مشاوره با روانشناسان و متخصصان

 از تلفن ثابت با شماره ۹۰۹۲۳۰۵۹۸۳ تماس حاصل نمایید

بپرسید به چه موضوعی علاقه مندند

راه های درست برای صحبت کردن با نوجوانان چیست ؟   راهی برای شروع صحبت ، نظر خواهی است . ببینید فرزندان شما به چه موضوعاتی علاقه مندند . چندی پیش ، یکی از مجلات ، مقاله بسیار خوبی چاپ کرده بود که درآن روان شناس امور تربیتی نتایج پژوهشهایش را با خوانندگان در میان گذاشته بود . این روان شناس ضمن صحبت با صدها نوجوان ، نظر آنها را درباره موضوعاتی که دوست داشتند با پدر ومادرشان مطرح کنند جویا شده بود. معلوم شد که نوجوانان به هشت موضوع بیشتر علاقه مند هستند :

۱-امور خانوادگی .

بیشترین امتیاز ازآن موضوعات درون خانواده می باشد . وقتی مساله ای در محیط خانواده بروز می کند از جمله مسایل اقتصادی ، فشار های شغلی ، برخورد میان پدر ومادر ، مسایل مربوط به طلاق وغیره . بچه ها می خواهند که از آنها آگاه باشند . بی اطلاعی را دوست ندارند و می خواهند درباره ی مسایل مرتبط با زندگیشان صحبت کنند .

۲-موضوعات بحث برانگیز .

• مسایل جنسی یعنی چه ؟
• همجنس بازی چه معنایی دارد ؟
• چرا استعمال دخانیات آدم را منگ می کند ؟
• آیا دروغ خوب هم وجود دارد؟

بچه ها پر از این سوالات هستند ومایلند که با والدین خود در این باره حرف بزنند . برای آنها جوابهایی نظیر : «تو هنوز خیلی جوان هستی» و یا «می دانی ، توضیحش مشکل است» و غیره قابل قبول نیست .

برای مشاوره تلفنی و مستقیم با روانشناس متخصص نوجوانان در مورد روش های صحبت کردن با نوجوانان و دیگر مساعل  ، بدون پیش شماره از تلفن ثابت با  ۹۰۹۲۳۰۵۹۸۳ تماس حاصل فرمایید

یا به سایت www.heiroo.com مراجعه کنید

۳-مباحث احساسی .

این روان شناس می گوید: با هر گروهی که صحبت کردم کسی بود که آرزوی ابراز محبت از سوی پدر و مادرش را داشته باشد . بچه ها دوست دارند که پدر و مادرشان راحت و بی ریا از احساسشان صحبت کنند .

۴-چراهای بزرگ .

خیلی چیزهاست که بچه ها می خواهند بدانند مثل : خدا چه شکلی دارد ؟ بهشت چگونه جایی است ؟ دربارهی فضا ، شب و یا اینکه چرا مردم متولد می شوند ؟

۵-آینده .

بچه ها بتدریج که بزرگ می شوند به فکر آینده می افتند به فکر دوران نوجوانی ، دوران دانشگاه ، پیدا کردن شغل و غیره.

۶-حوادث جاری .

بسیاری از بچه ها از اتفاقات روز دنیا مطلعند و می خواهند درباره ی آنها در منزل صحبت کنند . مثل : مساله ی هسته ای ویا انتخابات .

۷-مسایل شخصی .

بچه ها مایلند که پدرو مادرشان نسبت به آنچه می کنند و مورد توجه آنهاست مثل : سرگرمی ورزش ویا دوستانشان وغیره علاقه نشان دهند .

۸-کودکی پدر و مادر .

بچه ها دوست دارند درباره ی کودکی ما بدانند اینکه چه می کردیم و یا چه احساسی داشتیم بخصوص به شنیدن ماجراهای احساسی ما علاقه مندند .
و شاید از راه های درست برای صحبت کردن با نوجوانان درنهایت به جواب یکی از پسرهای ده ساله برسیم که موضوع برای صحبت زیاد است برای من تنها این مهم است که راجع به چیزی صحبت کنیم همین وبس ..

برای مشاهده مطالب بیشتر روی لینک زیر کلیک نمایید.

منبع : مشاوران هیروو

چگونه کودکان خود را به صحبت کردن تشویق کنید

کودکان خود را به صحبت کردن تشویق کنید

دراین سری از مقالات به مسایل مربوط به مراحل و سنین مختلفنوجوانی می پردازیم که از جمله ی آن صحبت کردن وایجاد ارتباط است :

بخش مهمی از تربیت فرزندان پایبند به اخلاق ، با ارتباط کلامی رابطه دارد . طرز صحبت ماست که نشان می دهد برای فرزندانمان تا چه اندازه احترام قایل هستیم . برای آموزش ارزشها، برای ایجاد درک بهتر ، آنطور که درست و نادرست را ازهم تمییز بدهند وبرای ابراز و مخابره پیام محبت خویش باید با فرزندانمان ارتباط کلامی ایجاد کنیم . برای تشویق استقلال وبرای راهنمایی و کنترل آنها به صحبت باهم نیازمندیم . بنابراین ، در هر سن و هر مرحله از رشد اخلاقی ارتباط اهمیت زیادی دارد . اگر ارتباط ما با فرزندانمان خوب باشد ، رابطه میان ما خوب می شود وآسانتر می توانیم پیامهای اخلاقی خود را به آنها مخابره کنیم . با بحث دربارهی مقولاتی چون مدرسه ، دوستان ، مسایل احساسی وغیره راحتتر می توانیم درباره مباحث اخلاقی احساسی صحبت کنیم .

در پژوهشی که اخیرا روی ۲۵۰ کودک ،۴ تا ۱۷ ساله، صورت گرفت ، معلوم شد که تقریبا همه آنها خواهان این بودند که با خانواده خود بیشتر صحبت کنند . و با این حال ، آنها هم که با فرزندانشان حرف می زدنند دایره صحبت هایشان به پرسشهایی چون «مدرسه چطور بود؟» محدود است که خود به خود جوابهای متعارفی مثل «بد نبود» را به دنبال دارد . سوال بسیاری از پدر و مادرها این است که : «چگونه فرزندم را به صحبت تشویق کنم؟» اگر موافقید موضوع را دقیق تر بررسی کنیم .

برای استفاده از خدمات مشاوره کودکان و خانواده مشاوران هیروو ، بدون پیش شماره از تلفن ثابت با شماره 9092305983 تماس حاصل فرمایید

یا به سایت www.heiroo.com مراجعه کنید

آغازگران صحبت

تشویق فرزندان به صحبت ، سیاست می خواهد .باید راه گشودن باب صحبت را بدانیم . مثلا تقاضای : «دوکار مهم امروزت را برایم تعریف کن.» اغلب بهتر از طرح موضوع به شکل : «بگو ببینم امروز در مدرسه چه کردی؟» کودک را به صحبت تشویق می کند . جواب پرسش اخیر می تواند «کاری نکردم» باشد و حال انکه با جمله قبلی چنین کاری نمی توان کرد .

برای تشویق بیشتر کودکان به چند مورد اشاره شده که مطالعه ی آن توصیه می شود :

1. کار جالب یا کسل کننده امروزت را تعریف کن .
2. امروز چه فکر یا چه احساس مخصوصی داشتی ؟
3. چه اتفاق غیر منتظره ای برایت پیش آمد ؟
4. (اگر فرزند شما به فکر فرو رفته) به چه چیزی فکر می کنی ؟
5. می خواهی موضوع را با من در میان بگذاری ؟
6. این روزها در سرت چه می گذرد ؟
7. برای چند روز آینده چه برنامه ای داری ؟

منبع : مشاوران هیروو

 هر کودکی نیازمند شنیدن این 8 کلمه است

نوشتن نامه برای کودکتان، می‌تواند اعجاب انگیز و جادویی باشد! این نامه؛ عشق، غرور و تعهد را فراتر از قدرت کلمات محاوره‌ی روزانه انتقال می‌دهند. هر نامه، یک تجلی ملموس از عشق و محبت همراه با امید و آرزوهای شما برای کودکانتان است.

 به مناسبت‌های مختلفی همچون سالروز تولد و یا تعطیلات، برای کودکانتان نامه بنویسید. به دخترتان، به پسرتان. این کار، بیشتر از یک سنت خانوادگی دیگر خواهد بود.

1. عشق
البته که می‌خواهید احساس خود را نسبت به کودکتان بیان کنید! حتی اگر عبارت «دوستت دارم» را هر روز استفاده می‌کنید، اما وقتی که این کلمات را به صورت نوشتاری به اشتراک بگذارید، این پیام به صورت متفاوتی انتقال پیدا خواهد کرد. به عنوان مثال: گفتن اینکه چقدر تو را دوست دارم، برایم سخت و دشوار است.

2. توجه
وقتی نامه‌ای برای کودکتان می‌نویسید، چیزی را که اخیراً توجه شما را به خود جلب کرده است، بیان کنید. چقدر او بزرگ شده است؟ چه خصوصیات مثبت در حال ظهوری را در او مشاهده می‌کنید؟ به عنوان مثال:سخاوت و محبتی را که فرزند شما نسبت به خواهر و برادر خود نشان می‌دهد.

3. لذت
توضیح دهید که از انجام چه چیزی باهم، لذت می‌برید. این برای کودک شما، اهمیت بسیاری دارد و وقتی که فرزند شما، این نامه را در سال‌های بعد مطالعه ‌کند، این نامه معنا و مفهوم خاصی را پیدا خواهد کرد. به عنوان مثال: بازی کردن

4. غرور و افتخار
وقت بیان چیزهایی که به خاطر آنها، احساس غرور می‌کنید، صریح و شفاف باشید. این همان چیزی است که همه‌ی ما منتظر شنیدن آن هستیم و این کلمات کودکتان را در هنگام خواندن این نامه در سال‌های بعد، نیرومند و سرشار از انرژی خواهد کرد. به عنوان مثال: توانایی‌های ورزشی و یا استعداد‌های مختلف

5. احترام و نوازش
در هر نامه‌ای به فرزندتان، تعدادی از خاطرات به یاد ماندنی و ارزشمند خود را به اشتراک بگذارید. داستان‌های شما، حقیقت را به شکلی به یاد ماندنی‌تر به فرزندتان انتقال می‌دهد. به عنوان مثال: خاطرات یک گردش مشترک

6. امید و آرزو
علاوه بر این‌ها، بهترین امیدها و آرزوهای خود را در نامه بنویسید. به عنوان مثال: امید و آرزوهای شما برای مشاهدات خود فرزندتان از توانایی‌ها و استعدادهایش

7. ایمان و اعتقادات
این فرصتی برای به اشتراک‌گذاری اعتماد شما به فرزندتان و همچنین اعتقادات و باورهای انگیزه‌بخش شخصی شماست. به عنوان مثال: آیه‌ای از کتاب مقدس (قرآن و ...) در ارتباط با زندگی حال حاضر فرزندتان

8. قول و پیمان
این کلمه بسیار گول زننده است، چون قطعاً قول و قرارهای بسیاری وجود دارد که نباید آنها را برای فرزندتان انجام دهید. وقتی از عبارت «قول می‌دهم» استفاده می‌کنید، باید بدانید که این عبارت معنا و مفهوم روشنی را می‌رساند. به عنوان مثال: قول می‌دهم که همیشه شنوای حرفهایت باشم.

برای مشاهده مطالب بیشتر اینجا را کلیک نمایید.

حرف زدن کودکان در خواب + راههای درمان

واقعیت حرف زدن در خواب
اداء حرف یا صدا در طول خواب بدون آگاهی از آن، به صحبت کردن در خواب معروف است این یک مشکل غیرمعمول خصوصاً در کودکان نیست هم چنین این حالت را خواب گفتاری می گویند و می تواند در هر مرحله از چرخه ی خواب رخ دهد. همچنین این واقعیت وجود دارد که هر چه خواب سبک تر باشد، سخنان قابل فهم تر هستند گفته شده است که در مراحل اولیه ی خواب افراد ممکن است مکالمات کاملی داشته باشند، در حالی که در خواب عمیق‌تر این امکان وجود دارد که این سخنان به ناله و کلمات بی‌معنی محدود شوند.

 

بیشتر افرادی که در حین خواب صحبت می کنند به این واقعیت آگاهی ندارند. عواملی که اغلب باعث حرف زدن در خواب می شوند شامل: اختلالات اضطرابی، فشار و تب هستند در اغلب موارد، این اختلال جدی نیست و می تواند در طول زمان و یا با افزایش سن حل شود. البته، گاهی اوقات با دیگر اختلالات خواب همراه می شود و این تنها زمانی است که می تواند به امری جدی تبدیل شود تحقیر اجتماعی اغلب جدی‌ترین پیامد حرف زدن در خواب یا خواب گفتاری است به این دلیل که اطلاعات ناخواسته ای بیان می شود.

همچنین گاهی اوقات باعث اختلال در خواب فرد مبتلا و یا کسی که کنار او خوابیده است می شود در چنین موقعیت هایی است که باید بررسی بیشترین لحاظ شود.

 

 «معمولاً کودکانی که در طول روز دچار استرس و اضطراب هستند شب‌ها در خواب حرف می‌زنند.»

دکتر رزاقی در این باره گفت: «کودکانی که در خانواده‌های پرتنش زندگی می‌کنند و دچار اضطراب هستند یا در طول روز نمی‌توانند حرف‌هایشان را به والدینشان بزنند و آنچه در ذهنشان می‌گذرد را بیان کنند، ممکن است در شب به دلیل فشار ناشی از این استرس و اضطراب و حرف‌نزدن‌ها در خواب حرف بزنند.»

وی همچنین رفتار والدین با کودک قبل از خواب را هم در بروز این مشکل مؤثر دانست و گفت: «والدینی که هر شب سعی می‌کنند با گفتن جمله‌هایی چون «فردا دیر خواب از خواب پا میشی‌ها»، «آگه خواب بمونی من دیگه کاری ندارم» و... کودک را به خواب تشویق می‌کنند باید بدانند بیان همین جمله‌ها ممکن است باعث ایجاد استرس در کودک و در نهایت حرف زدن او در خواب شود چون ذهن کودک درگیر این مساله است که مبادا صبح دیرتر بیدار شود.»

  گاهی حرف زدن و سخن زیر لب با ناله، آواز خواندن و فریاد همراه است

ایشان از راهکارهای مؤثر در بروز این مشکل را کاهش تنش و استرس و گوش دادن به حرف‌های کودک در طول روز دانست و ادامه داد: «والدین باید کمک کنند فرزندشان در طول روز حرف‌هایش را بزند و تخلیه شود و همچنین طی روز تنش کمتری را تجربه کند و احساس آرامش داشته باشد زیرا اضطراب و استرس در خواب نمود پیدا می‌کند. درصورتی هم که احساس کردند کودکشان دچار اضطراب است قبل از خواب در کنار تخت، دست او را بگیرند و صحبت کوتاهی با کودک داشته باشند.»

وی در نهایت به تأثیر قصه در آرام‌سازی ذهن کودک و دیگر راهکارهای مؤثر در رفع این مشکل اشاره کرد و گفت:‌ «پدر و مادرها نباید بچه‌ها را به زور به رختخواب بفرستند. همچنین باید قبل از خواب حتماً برای کودک داستان بخوانند و از متنش سؤال بپرسند تا داستان در ذهن کودک نقش ببندد به این ترتیب ذهن کودک آرام می‌شود و به‌راحتی می‌خوابد و دیگر دچار تنش نیست. بعد از قصه هم باید از کودک بخواهند 8 بار نفس عمیق بکشد و بخوابد.»

کاهش حرف زدن در خواب
- تا آنجا که امکان دارد سطوح استرس را کم کنید

- پیش از ساعت خواب از خوردن وعده ی غذایی سنگین خودداری کنید

- از یک روال صحیح خواب پیروی کنید

- استراحت مناسب داشته باشید زیرا کمبود خواب، عارضه ی خواب گفتاری را افزایش می دهد.

- توصیه می شود زمانی که فرد در حال حرف زدن در خواب است، سعی نکنید یک دفعه او را بیدار کنید. این کار موجب سردرگمی و آشفتگی ذهنی شخص می شود. عموماً عقیده دارند که بیش از 50% کودکان و تقربیاً 5% از بزرگسالان در خواب صحبت می کنند. بنابراین موردی نیست که جای نگرانی باشد. اما اگر شخص هنگام خواب رفتار خشونت آمیز یا جیغ و فریاد از خود بروز دهد، بهتر است فوراً با یک دکتر مشورت کنید.

برای مشاهده مطالب بیشتر اینجا را کلیک نمایید.

دروغگویی و علل آن در کودکان

یکی از انحرافاتی که موجب شکایت والدین از فرزندان خود می‌باشد، درغگویی است. اکثر والدین از این شکایت دارند که فرزندانشان ، با وجود اینکه از هیچگونه رسیدگی در تربیت وی قصوری به عمل نمی‌آید، درغگو بار آمده یا مغلطه و اغراق می‌کنند. آنان از این بابت ناراحتند که آدمهای متدینی هستند، پرهیزگارند، دروغ نمی‌گویند. لقمه حرام نمی‌خورند و برای تربیت صحیح کودکان حتی‌المقدور از تمام امکانات تربیتی استفاده می‌کنند، او را از بچه‌های درغگو و کم تربیت دور نگه می‌دارند، برای راستگویی تشویق می‌کنند، ولی با این وصف چرا باید درغگو از آب درآید.

چرا بعضی از کودکان دروغ می‌گویند؟

دروغگویی نیز مثل سایر انحرافات اخلاقی و عاطفی ، خالی از علت نیست. عامل و انگیزه‌ها هستند که کودکان را در مسیر انحرافات قرار می‌دهند و یا برای سال‌های بعد و انحرافات عارضی در آنان ، زمینه‌سازی می‌کنند. بعضی از والدین با امتناع یکی دو تا از غرایز خیال می‌کنند که کار تمام شده و از سایر مسائل غریزی کودکان غافل می‌مانند.

در صورتی که اگر بخواهیم کودکان خود را با شخصیتی مثبت و عالی به بار آوریم، باید همه استعدادهای مثبت آنان را پرورش داده و ضمن ایجاد هماهنگی بین استعدادهای مثبت ، استعدادهای منفی را تضعیف و به سرحد انهدام بکشانیم و این کار با امتناع غرایز مثبت آنان از راه صحیح و انهدام یا هدایت غرایز منفی امکان پذیر می‌باشد. با غرایز چهارگونه رفتار می‌توانیم داشته باشیم. اقناع غریزه در حد امکان و به صورت معمولی ، سرکوب غریزه ، تعریف غریزه و تصعید غریزه. حال ببینیم که با کودکان خود چه کرده‌ایم؟ آیا به راستی صالح و قادر بوده‌ایم که غرایز آنان را اقناع یا غرایز سرکوب و تعریف شده‌شان را هدایت و تصعید نماییم؟

آیا به راستی استعدادهای مثبت آنان را پرورش داده‌ایم؟ آیا در مورد انهدام یا اصلاح استعدادهای منفی آنان را پرورش داده‌ایم؟ آیا در مورد انهدام یا اصلاح استعدادهای منفی آنان قدم مثبتی برداشته‌ایم؟ آیا اصولا شناخت صحیح و مهارت لازم را درباره مسائل تربیتی دارا بوده‌ایم یا همه‌اش حرافی بوده و بس؟ آیا پرهیزگار بودن و لقمه حرام نخوردن کافی است؟ همانطوری که در این زمینه چراها زیاد است، آیاها هم نسبتا زیاد می‌باشد.

ناتوانی یکی از علل دروغگویی

دروغگویی مثل سایر انحرافات اخلاقی و عاطفی علل و انگیزه‌هایی دارد که یکی از آنها ناتوانی می‌باشد. وقتی که شما کودک را ترس مسایل موهوم ، در منزل در حال اسارت و به صورت زندانی نگه داشته اید و آزادیهای او را ندانسته از دستش می‌گیرید و همراه خشونتهایی که از خود بروز می‌دهید او را در احساس عجز و ناتوانی غوطه‌ور می‌سازید ناچار است که از دست شما و ستمکاریهایی که مسبت به وی روا می‌دارید بگریزد و امیال و غرایز خود را به نوعی و به هر نحو ممکن ارضا نماید و برای این کار ناگزیر است که در مقابل شما به دروغ متوسل شود.

مادر می‌گوید با "الف" بازی نکن زیرا "الف" کودک بی‌تربیتی است. اما کودک وقتی از منزل خارج می‌شود و در کوچه "الف" می‌بیند. بنابه نیازهای غریزی و عاطفی ، یا با او صحبت می‌کند. به بازی مشغول می‌شود و بعد که زمان برگشتن به منزل فرا رسید به محض ورود به خانه ، مادر می‌پرسد: در کوچه با چه کسی بازی می‌کردی؟ جواب می دهد با "ج" زیرا اولا دلش می‌خواهد مادر را راضی نگهدارد و خود را حرف شنو نشان دهد. ثانیا دلش نمی‌خواهد که مادر با علم و اطلاع از اصل قضیه به ممانعت خشونت آمیزی دست بزند لذا به حربه‌ای که در نظر او راحت‌ترین و کارآترین حربه‌هاست یعنی به دروغ متوسل می‌شود.

ترس از والدین به عنوان یکی از علل دروغگویی

بعضی از والدین رفتار خشونت بارتری با فرزندان خود دارند. به کوچکترین بهانه آنها را کتک می‌زنند در مقابل دیگران پرخاش و تحقیرشان می‌کنند به خیال اینکه با خشونت و پرخاش و تنبیه و نیش زبان خواهند توانست جلو انحرافات روانی کودک را بگیرند. اینگونه خانواده‌ها علاوه بر اینکه نمی‌توانند کار مثبتی به عنوان کامل بازدارنده از انحرافات در تربیت کودک خود انجام دهند بلکه یا باعث می‌شوند که ترس کودک به تدریج ریخته و کارهای خلاف خود را با جرات و جسارت بیشتری انجام دهد.

یا اینکه والدین را مثل دژخیم چاق به دست بالاتر خود احساس کرده و از ترس آنان بنابه مختصات زمانی و مکانی متوسل به دروغ گردد و کودکی که از ترس و اجبار فرامین والدین را می‌پذیرد و در این فرمان‌پذیری هیچگونه علایق عاطفی از خود بروز نمی‌دهد پایه‌های اخلاقی سست و نااستواری خواهد داشت و در غیاب والدین ، چون دیگر حضور ندارند برخلاف آنچه را که میل آنها بوده انجام خواهد داد و رفته رفته به طرف فساد اخلاقی که دروغ نیز یکی از آنهاست کشیده شده و به درجات پایین‌تر انسانی نزول پیدا خواهد کرد. بنابراین بهتر است والدین برای انجام کاری که از فرزندشان می‌خواهند قبل از آن که متوسل به جبر و خشونت شوند میل انجام کار را در دل کودک برانگیزانند تا در چنین صورتی لزوم خشونت نیز از بین رود.

کودک به خاطر ترس از کتک خوردن و خشونتهای والدین ، کم‌کم از آنان فاصله گرفته و خود را جدا احساس می‌کند و گاه گاه در بعضی از موارد توسل به دروغ می‌گردد زیرا احساس می‌کند که اگر راست بگوید والدین در اثر عصبانیت کتکش خواهند زد چوب اجبار و خشونت را کنار نهید و بگذارید کودکتان با داشتن کمی آزادی عمل و احساس استقلال خود را فرد محترمی در اجتماع خانوادگی به حساب آورد. دیگر در این صورت لزومی ندارد که او با دروغ گفتن به خانواده خود خیانت کرده باشد.

خودنمایی یکی از علل دروغگویی

بعضی از کودکان به خاطر خودنمایی متوسل به دروغ می‌شوند اینان کودکانی هستند که مورد توجه والدین و اطرافیان قرار نمی‌گیرند، هر کاری می‌کنند کسی ، نیست که مشوقشان باشد و به حسابشان بیاورد و یا لااقل بفهمد که آنان چه کاری می‌کنند و چه می‌گویند و چه می‌خواهند. پدر یا مادر به علت گرفتاری‌های شغلی یا مشکلات خانوادگی کاری به کار آنان ندارند و گوششان به حزف آنان بدهکار نیست و اطرافیان نیز به خاطر اینکه در کار دیگران مداخله‌ای نکرده باشند و یه به خاطر سایر ملاحظات و محصولات ، کاری کودکان دیگر نداشند.

بالاخره خیال می‌کند که حرفها یا کارهایش مورد پسند والدین یا اطرافیان نیست و به ناچار برای خودنمایی هرچه بیشتر متوسل به دروغ و مغلطه و اغراق شود. گاه دروغگوهای چنان شاخداری می‌گویند که موجب تحریکات منفی عصبی والدین می‌شود و گاه ، کارهایی را به دروغ به خود نسبت می‌دهد که از خود قهرمانی بسازد تا بدین وسیله بتواند توجه اطرافیان را به خود جلب نماید و گاه واقعا دست به کارهای خطرناکی می‌زند که با جثه و سن و سالش جور درنمی‌آید.

آنچه که مسلم است اینها همه به خاطر خودنمایی و جلب توجه والدین و اطرافیانی است که اعتنایی به کودک ندارند بنابراین بهتر است کودکان را محترم بدانیم، به حرفهای آنها هرچند که بیجا و بی‌موقع هم باشد گوش فرا دهیم کارهایی را که هر چند به ظاهر کوچک انجام می‌دهند به دیده تحسین و تکریم بنگریم. مشوقشان باشیم تا بعدها کارهای بزرگتر و بهتری انجام دهند، هر از چندگاه و به مناسبتهای مختلف در پیش دیگران تعریف و تمجید تشویق آمیزی از آنها نیابیم.

برای مشاهده مطالب بیشتر اینجا را کلیک نمایید.

حسادت در کودکان

حسد یک پاسخ بهنجار عاطفی است که در نتیجه از دست دادن دوستی کسی یا احتمال و یا تصور آن ظاهر می‌شود. حسد همیشه متوجه اشخاص است، در صورتی که هدف خشم شاید اشیا ، اشخاص و حتی خود شخص خشمگین باشد. پاسخ‌های ناشی از حسد گاهی با پاسخ‌های خشم شباهت زیاد دارند. گاهی نیز به علت حرکات ناشی از حسد نمی‌توان پی‌برد. حسد غالبا با ترس و خشم می‌آمیزد.

کسی که دچار حسد می‌شود، در روابط خود با شخص محبوب ، اطمینان خاطر را از کف می‌دهد و بیمناک است که مباد دوستش به او بی‌مهری کند. محرک‌های حسد و پاسخ‌های عاطفی ناشی از آن به ترتیب شخص حسود و طرز رفتار دیگران با او بستگی دارد. حسد به هر صورت که ظاهر شود، شخص را ناشاد می‌سازد و سازگاری او صدمات بزرگ و یا اندک وارد می‌کند. کسی که در کودکی گرفتار حسد باشد، هم در این دوره و شاید هم در تمام عمر به مردم و جهان با نظر حسد و بدبینی نگاه کند.

محرک‌های حسد

منشا محرک‌های حسد را باید همیشه در روابط اجتماعی و مخصوصا در وجود اشخاص جستجو کرد. محرک حسادت اطفال ، پدر و مادر یا کسی است که از او مواظبت می‌کند. بچه به سبب نیاز بیشتری که به محبت و توجه اطرافیان دارد، با طفل دیگر در رقابت می‌افتد. از تحقیقاتی که درباره حسد اطفال در درمانگاه‌های روان‌شناسی صورت گرفته است، معلوم می‌شود که حسد یک عاطفه بسیار عمومی است که معمولا با تولد خواهر یا برادر در اطفال بین سنین 2 و 5 ایجاد می‌شود.

در این‌باره نخستین فرزند بیشتر صادق است. چه او مدت‌ها تمام محبت و مواظبت پدر و مادر را به خود اختصاص داده است و تولد بچه دوم این فرصت را از او می‌گیرد و این موجب تحریک حسادت او به بچه دوم می‌شود. از جمله اقداماتی که برای جلوگیری از حسد بچه معمول است، این است که می‌کوشند او را برای پذیرفتن نوزادی که در پی است آماده سازند. ولی از این کار نتیجه شایانی گرفته نشده است. زیرا طفل کوچک نمی‌تواند ماهیت چنین واقعه‌ای را خوب درک کند.

حسد گاهی ثمره تفاوت سنی میان فرزندان یک خانواده است. بچه خردسال به هر مزایایی که طفل بزرگ از آنها برخوردار است، حسادت می‌ورزد و بچه بزرگتر از محبت و مواظبتی که به بچه کوچکتر می‌شود بدش می‌آید. تبعیض پدر و مادر و علت دیگر حسد کودکان است. والدین بدون اینکه آگاه باشند به فرزندان زیبا ، خونگرم و با استعداد بیشتر مهر می‌ورزند و این باعث حسد فرزندانی می‌شود که چینی نیستند.

والدین از آنجایی که میل دارند بچه‌هایشان طبق موازین معینی پرورش یابند و بر کودکان دیگر پیشی گیرند، حدودی برای پیشرفت فرزندان خود قائل نمی‌شوند. وقتی که اطفال نتوانند به این حدود خود را برسانند خود را نالایق و گناهکار می پندارند. این از یک طرف و از طرف دیگر سرزنش پدر و مادر و مقایسه ناپسندی که بین فرزندان و اطفال دیگر بعمل می‌آورند، حسد کودکان را نسبت به آنها بیشتر رفته‌اند بر می‌انگیزد.

حسادت کودک به پدر یا مادر

بسیاری از بچه‌ها به یکی از والدین بخصوص به پدر حسادت می‌ورزند. در نتیجه تماس همیشگی که بچه با مادر خود دارد، میل مالکیتی نسبت به او پیدا می‌کند و چون مادر در حضور او به پدر محبت کند، حسودیش می‌شود. اگر میان همسران تضاد باشد، فرزندی که از یک یا چند جهت به یکی شبیه است، هدف خشم و قصاص دیگری می‌شود و طفلی که اینگونه مورد بی‌مهری واقع شده است، به خواهر و یا برادری که برخلاف خودش از محبت و نوازش برخوردار است، حسد می‌ورزد.

در حدود پنج و شش سالگی که علایق کودکان به خارج خانه گسترش می‌یابد، حسد در میان افراد کمتر می‌شود. در عوض همشاگردی‌ها مخصوصا آنها که به جهاتی به طفل برتری دارند، محسود واقع می‌شوند. اگر معلمی در کلاس یک یا چند نور چشمی داشته باشد و به مقایسه‌های ناپسند بچه‌ها بپردازد، آتش حسد را دامن می‌زند. بیشتر بچه‌ها وقتی ببینید که اطفال دیگر ، اشیا بیشتر و بزرگتر از ایشان را مالکند بر آنها حسد می‌خورند.

اگر کودک بازیچه‌ای در دست کودک دیگر ببیند که خود ندارد، احساس می‌کند که به او ستم رفته است و دلش می‌خواهد از همان بازیچه او نیز داشته باشد. برای جلوگیری از حسد در میان خواهران و برادران دستور از هر چیز دو تا بی‌نتیجه است. چه طفل بزرگتر فکر می‌کند که چون بزرگتر است همش باید مال او باشد و گرنه می‌رنجد و حسود می‌شود.

پاسخ‌های حسد

حسد با فشار عاطفی همراه است و به اشکال گوناگون ظاهر می‌شود. کودک حسود ممکن است:

• با رقیب خود دشمنی و بدرفتاری کند.
• از شخص مورد علاقه دوری کند.
• از جمع ، گوشه‌گیری و تظاهر به بی‌اعتنایی کند.
• به تعالی و برترسازی و به رقابت ابداعی یا خلاق بپردازد.
  
  

اعمال طفل همیشه در همه موارد یکسان نیستند. گاهی ممکن است، شخص مورد نظر را مورد حمله قرار دهد و گاهی در صدد جلب محبتش برآید. در هر صورت تشویق و عدم اعتماد از کلیه اعمالش هویداست و چنین می‌نماید که می‌خواهد شایستگی خود را به شخص مورد علاقه نشان دهد. طفلی که خود را گرفتار رقیب می‌بیند همه کوشش‌ها را بکار می‌برد تا به هر طریقی این مشکل را حل کند. یک کودک چهار ساله را به خود جلب کند و گاهی با آنها تندی می‌کرد و به نوزاد بد می‌گفت و انگشت می‌مکید. پاسخ‌های حسد ، ممکن است تمام ذهن کودک را مدتی اشغال کند و یا اینکه در فواصل مختلف و فقط هنگام برخورد وضع حسد انگیز ظاهر شود.

ظاهرسازی حسد به صورت مستقیم یا غیر مستقیم

• اطفال خردسال ممکن است حسد خود را بطور مستقیم و غیر مستقیم ظاهر سازند.
• اعمال مستقیم شامل الفاظ خشن و حملات بدنی است که گاهی زیان آور و خطرناک می‌باشد.
  
  

پاسخ‌های غیرمستقیم ، عبارتند از : بازگشت به رفتار دوره شیرخوارگی مانند جا تر کردن و انگشت مکیدن ، کوشش برای جلب توجه از طریق تظاهر به ترسهایی که پیشتر از او دیده نشده است، خواستن غذاهای مخصوص ، شیطنت ، ایجاد خرابی ، ناسزاگویی و عیب‌جویی با تظاهر به بی‌نیازی از محبت و توجه اطرافیان ، شکستن و خراب کردن بازیچه ها و در مقام خشم و انتقام و نیز ممکن است وضع تسلیم آمیخته به اندوه به خود بگیرد.

پاسخ‌های غیر مستقیم در مورد کودکان بزرگسال ، با اطفال خردسال سر به سر گذاشتن ، آزار اطفال کوچکتر و جانوران ، بین بچه نزاع انداختن ، خرابکاری ، ترشرویی و بدرفتاری ، حالت یک قهرمان مطلق به خود گرفتن ، در رویا فرو رفتن ، تکبر ، تظاهر ، تقلب و ادای کلمات رکیک از جمله اعمال غیر مستقیمی هستند که معرف حسد کودکان می‌باشند. طفل حسود ممکن است یک شخص خودنما از آب در آید. یا اینکه آدم خوبی بشود. این بستگی دارد به اینکه تجارب و تلاش‌های کودک ، وقتی که با حسد دست به گریبان است او را به کدام سو بکشد.

تفاوت‌های فردی در حسد

مقدار و شدت حسد در اطفال، متفاوت است و با عواملی از قبیل سن ، جنس ، هوش و رشد ذهنی ، تعداد اطفال در یک خانواده و طرز رفتار والدین بخصوص رفتار مادر بستگی دارد. حسد اطفال در بین 2 و 4 سال و بار دوم در ایام بلوغ به شدیدترین مرحله خود می‌رسد از هر سه بچه حسود دو تاشان دخترند. حسد در میان اطفال باهوشتر بیشتر است. در روابط بین دختر و دختر بیشتر حسد مشاهده شده است تا روابط بین پسر و پسر و دختر.

هر چه اطفال در یک خانواده کمتر باشد، حسد در میان آنها بیشتر است و غالبا نخستین فرزند خانواده بیشتر حسود می‌شود. غالب اوقات رفتار مادر است که حسد اطفال را سبب می‌شود. مادری که بیش از حد به اطفال اظهار علاقه کند و مادرانی که مقررات انظباطی خود ثبات و نظم ندارند، بیش از مادران معتدل و منظم حسد فرزندان خود را باعث می‌شوند. هر قدر توجه و علاقه مادر به بچه کمتر باشد، بروز حسد کمتر است.

برای مشاهده مطالب بیشتر اینجا را کلیک نمایید.